Повод: една денешна и една „дамнешна“ дискусија.
Јавната перцепција за демократијата почива врз очекувања за остварување на основните човекови вредности. Нив ги учиме дома - НЕ надвор.
Домот(!) го зачнува моралниот профил со кој излегуваме во општеството. Колку потоа и да се делка и шмиргла, јадрото останува недопрено.
Во систем кој глуми демократија, а всушност е првобитна акумулација на капитал, фрустрацијата од изневерените етички очекувања расте.
Во такви услови, кога редот и поредокот го одржуваат дисбалансот, потребата рамнотежата да се врати со „вратка“ цели да стане стандард.
Каков и да бил домот, каков човек и да одгледал, какво јадро и да успеал тој човек да зачува - потребата е скоро без исклучок заедничка.
Судирот помеѓу двата системи вредности станува неминовен, а „победникот“ ќе ја (ре)дефинира структурата на идниот ред и поредок.
Во тој ред и поредок ќе се формираат сите идни домови и семејства. Тој ќе има пресудно влијание врз моралниот профил на поединецот.
Конечно:
Колку домот влијае врз општеството, толку и општеството влијае врз домот.
Каков домот, такво и општеството.
P.S. Се разбира, ова не е ново.
Напротив.
No comments:
Post a Comment