Ти велат: „ексклузивен солистички концерт“ на „пијанист и композитор (...) познат по својата виртуозна инструментална техника и фасцинантно длабока емоција“ кој „четири години како најпрефинет соработник настапуваше со врвниот басист Авишаи Коен“.
Си мислиш: „Ју-пиии! Ќе си поминам к’о на Авишај Коен!...“
Испаѓа: Доцни дваесет минути, не свири ни четириесет. Сосе бис. Сè топтан за нецел саат.
Се чувствуваш к’о: "wham-bam-thank-you-ma'am!"
